رادیاتور یکی از مهمترین اجزاء سیستم خنک کاری خودرو بوده که با تبادل حرارت با هوای جریان یافته پیرامون خود موتور را خنک می کند.
البته این انتقال حرارت به آیتم هایی چون دمای هوای جریان یافته ، حجم هوای در حال جریان بر روی پره های رادیاتور و میزان بزرگی و شکل طراحی آن بستگی دارد.
برای آنکه به اهمیت رادیاتور بیشتر پی ببریم لازمست به این مساله توجه کنیم که از احتراق بنزین در موتور دمایی در حدود 2500-2000 در جه سانتیگراد حرارت تولید می شود و شما فقط با چند لیتر سیال مثل آب و یا ترکیبی از آب و ضد یخ / ضد جوش بایستی موتور را به دمای بین 90 تا 95 درجه برسانید و آن را خنک کنید .
منو اتیلن گلیکول به دلیل دارا بودن OH در ساختمان خود به راحتی در آب حل می شود و بر اثر مرور زمان دو فازی نمی شود. منو اتیلن گلیکول به شدت خورنده است و در دمای بالا نزدیک سیلندر و حتی در داخل رادیاتور می تواند ایجاد خوردگی، سوراخ و پوسیدگی کند، به همین دلیل از مواد ضدخوردگی (Anti Oxidant) در آن استفاده می کنند تا در مقابل اکسید شدن فلزات مختلف موجود در طول مسیر جریان آب خنک کننده، مقاومت ایجاد کند. این مواد به طور کلی به دو دسته آلی و غیرآلی تقسیم می شوند. مواد آلی شامل آمین ها، آمیدها، بنزوات ها، مرکاپتان ها، تری آزول ها و مواد غیرآلی شامل بورات ها، نیترات ها، فسفات ها، سیلیکات ها و کربنات ها می باشند.
در مورد آب رادیاتور باید نکات زیر را در نظر گرفت:
1 - هرگز آب مقطر به رادیاتور اضافه نکنید
چون زود به جوش می آید و زود یخ می زند و املاح ندارد و این خود باعث خوردگی بیشتر شده و در دمای بالا پوسته آلومینیم وچدنی را می خورد، آب معمولی هم نباید ریخت چون سختی دارد رسوب تولید می کند که هم سوراخ های رادیاتور را می بندد وهم روی قطعات واتر پمپ و پوسته موتور می نشیند که این کار انتقال آب وحرارت رامختل می کند. باید از آب رادیاتور استاندارد استفاده کرد.
2- برای خاصیت ضد یخ وضع جوش دو ماده اتیلن گلیکول وپروپیلن گلیکول می افزایند
3- برای جلوگیری از خوردگی مواد ضد اکسایش به آن می افزایند
4- مواد ضد رسوب ناشی از آب سخت روی جداره پوسته موتور اضافه میکنند
اتیلن گلیکول وپروپیلن گلیکول بر اثر زمان اکسایش یافته واسیدی شده وخورنده میشوند. آب وضدیخ ماشین را باید 2 سال یکبار کهنه اش راخالی کرد وعوض کرد.
خواص ضروری مایعات خنککننده
1- ضدیخ باید قادر به پایین آوردن نقطه انجماد آب تا حداقل دمای ممکن در زمستان باشد.
2- از نظر شیمیایی و کارکرد، پایداری کافی داشته باشد.
3- از نقطه جوش بالایی برخوردار باشد و در دمای بالا رسوب نکند.
4- روی لاستیک مصرفی در سیستم تاثیر نامطلوب نداشته باشد.
5- حرارت را به خوبی منتقل کرده و هیچگونه اثر نامساعدی روی تبادل حرارتی در سیستم خنککننده نداشته باشد.
6- دارای کمترین اثر سمی باشد.
7- آتشگیر نباشد.
8- بوی نامطلوب نداشته باشد.
9- دارای کف جزئی باشد.
10- ضریب انبساط حرارتی پایین داشته باشد.
11- در دما پایین گرانروی کم و قابلقبول داشته باشد.
12- بیشترین حفاظت را از خوردگی فلزات مورد استفاده در سیستم خنککننده داشته باشد.
13- روی رنگ بدنه خودرو اثر نامطلوب نداشته باشد.