آبکاری و عوامل موثر بر آن

فرایند آبکاری معمولا″ با فلزات گرانبها چون طلا و نقره ‌و کروم جهت افزایش ارزش فلزات پایه مانند آهن ‌و مس ‌و غیره و همچنین ایجاد روکشی بسیار مناسب (در حدود میکرومتر) برای استفاده از خواص فلزات روکش کاربرد دارد. این خواص می‌تواند رسانایی الکتریکی و جلوگیری از خوردگی باشد. فعل و انفعال بین فلزها با واسطه‌های محیطی موجب تجزیه و پوسیدگی آنها می‌شود چون فلزها میل بازگشت به ترکیبات ثابت را دارند. پوسیدگی فلز ممکن است به صورت شیمیایی(توسط گازهای خشک و محلولهای روغنی گازوئیل و نفت و مانند اینها) و یا الکتروشیمیایی (توسط اسیدها و بازها و نمک‌ها) انجام پذیرد. طبیعت و میزان خوردگی به ویژگی‌های آن فلز٬ محیط و حرارت وابسته است. روشهای زیادی برای جلوگیری از خوردگی وجود دارد که یکی از آنها ایجاد روکشی مناسب برای فلزها می‌باشد و معمول‌ترین روشهای روکش فلزها عبارتنداز: رنگین کردن فلزات ٬ لعابکاری ٬ آبکاری با روکش پلاستیک٬ حفاظت کاتدیک‌ و آبکاری با فلزات دیگر.

عوامل موثر در عملیات آبکاری عبارتند از :

۱- غلظت مواد داخل الکترولیت

اگر غلظت یونی که که روی قطعه موردنظر مینشیند از حد معینی کمتر باشد مدت زمان عملیات افزایش وکیفیت پوشش کاهش می یابد

 ۲-دانسیته جریان

مقدار جریان عبوری از مدار آبکاری را دانسیته جریان می گویندکه ارز عوامل مهم می باشد در داخل الکترولینت انتقال جریان به عهده ی یونها می باشد بطور کلی عواملی کهبردانسیته جریان موثرند عبارتند از :

الف - نوع الکترولیت ونوع یوپنهای محلول در آن

ب نوع آند وسطح آن

پ- نوع کاتد وسطح آن

ت- فاصله آند تا کاتد

 ۳-اختلاف پتانسیل

نیروی محرکه حرکت یونها در الکترولیت بوسیله اختلاف پتانسیل بین آند وکاتد بدست می آید بدین صورت که با افزایش اختلاف پتانسیل سرعت حرکت یونها و در نتیجه سرعت آبکاری افزایش می یابد اگر این افزایش بیش از اندازه باشد باعث احیای بعضی یونهای ناخواسته میگردد.

۴-PH الکترولیت از اهمیت فوق العاده  برخوردار می باشد برای تنظیم آن بهن محلول اسید یا مواد قلیایی مانند سدیم کربنات اضافه می کنند