چرا با وجود آنکه تشکیل حالت گذار هیچ عامل ترمودینامیکی مساعدی ندارد اما تشکیل می شود

اگر در نظریه حالت گذار بپذیریم که مولکولها در لحظه برخورد در یک لحظه کوتاه کنار هم می مانند ( این دلیل کاهش بی نظمی ) وپس از برخورد برخی پیوندها در حال شکستن ودر حال تشکیل است پس انرژی برخورد هنوز در پیوند های نیمه تشکیل ونیمه شکسته ذخیره شده است ( دلیل افزایش آنتالپی )

در اثر واکنش همه ذرات واکنش دهنده هابر اثر برخورد به پیچیده فعال تبدیل نمی شوند و کسری از آن ها که نسبتا انرژی بالایی دارند به پیچیده فعال تبدیل می شوند. اگر واکنشی از نظر ترمودینامیکی خود بخودی نیست به معنای این نیست که هرگز انجام نمی شود؛ بلکه به معنای این است که به صورت خودبخود انجام نمی شود ولی می توان آن را با دادن انرژی و تغییر اجباری شرایط انجام داد. مثلا:

1- از نظر ترمودینامیکی تجزیه نمک خوراکی دردمای معمولی خودبخودی نیست ولی با دادن انرژی الکتریکی انجام می شود.

2- برای تشکیل اوزون از اکسیژن ، هردو عامل آنتالپی و آنتروپی نامساعدندودرشرایط عادی هم انجام نمی شود ولی در شرایط ویژه انجام می شود (تخلیه الکتریکی)

 پیچیده فعال ناپایدار است و بی نظمی ان هم کمتر از واکنش دهنده ها وفراورده هاست و هر دو عامل نامساعد است ولی برطبق نظریه برخورد مولکولها وقتی برخوردموثر می کنند که انرژی انها برای سست شدن پیوندهای درگیر در واکنش وتشکیل پیوندهای سست در فراورده ها را تامین کند که مقدار این انرژی در نظریه حالت گذار همان انرژی فعالسازی واکنش است و تا مولکولهای برخورد کننده به بالای قله نرسند امکان تولید فراورده نیست پس تشکیل پیچیده فعال گرما گیر و بی نظمی ان هم کاهش می یابد ولی چون این انرژی را ما تامین می کنیم تشکیل می شود واگر انرژی کافی نباشد تشکیل نمی شود. شواهد تجربی وجود انرا در مراحل واسطه تایید می کند ولی قابل جداسازی و نگهداری نیست . رد پای ان در مکانیسم واکنشها دیده می شود ولی خودش دیده نمی شود.

فرض کنید واکنش گرما ده باشد و ما یک مول پیچیده فعال داریم احتمال تجزیه ان دقیقا در هر دو مسیر رفت و برگشت برابر است ولی چون در مسیر رفت به فراورده پایدار می رسیم احتمال برگشت از فراورده به پیچیده فعال کمتر است ولی احتمال تبدیل واکنش دهنده به پیچیده فعال بیشتر واز این رو پس از مدتی مقدار محصول پایدار در ظرف زیاد می شود.