کربن فعال چیست؟
کربن اکتیو به گروهی از مواد کربنی با پوکی و سطح داخلی بالا اطلاق می‌شود که به‌دلیل مساحت داخلی قابل توجه، ساختار پوک و منفذی، ظرفیت جذب بالا، قابلیت فعال‌سازی مجدد سطح و همچنین قیمت پائین در مقایسه با جاذب‌های غیرآلی مانند زئولیتیک، مادهٔ منحصربه‌فردی می‌باشند. کاربرد مهم و قابل اهمیت آنها در جداسازی بو، رنگ، مزه‌های غیردلخواه از آب در عملیات‌های خانگی و صنعتی، بازیافت حلال، تصفیه هوا به‌ویژه در رستوران‌ها، صنایع غذائی و شیمیائی می‌باشد.
کربن فعال از پیرولیز موادکربنی از قبیل چوب، زغال‌سنگ ، هسته یا پوسته میوه‌ها مانند پوسته نارگیل حاصل می‌گردد و در مراحل بعدی تحت عملیات فعال‌سازی قرار می‌گیرد. پیرولیز موادکربنی، بدون حضور هوا، باعث تخریب مولکول‌های غیرآلی می‌شود که یک ماده پودری کربنی از آن ایجاد خواهد شد. جسم تولیدشده دارای سطح ویژه و تخلخل بالایی می‌باشد. سه فرایند اصلی برای فعال سازی کربن در نظر گرفته می شود: 1- فعال‌سازی با بخار 2- فعال‌سازی با دی اکسید کربن 3- فعال‌سازی شیمیایی
در میان سه روش بالا فعال‌سازی با بخار بهترین گزینه به لحاظ زیست محیطی و اقتصادی است درحالی‌که فعال‌سازی شیمیایی بیشترین سطح و تخلخل را حاصل می‌کند.
در واقع می توان گفت کربن فعال نوعی پودر زغال خالص است که بر اثر حرارت کلیه مواد فرار ان خارج شده ودارای خلل وفرج در ساختار خود است که می تواند به عنوان جاذب برخی مواد گازی یا مواد سمی و داروهای شیمیایی بشود و یک کاربرد ان این است که شخصی که با خوردن تعدادی قرص قصد خودکشی داشته و قرص در معده اش حل شده با کربن اکتیو ی که در اب حل کرده اند به او می دهند چون مقداری از دارو جذب کربن می شود وجذب بدن نمی شود.
در تصفیه آب برای جذب برخی از ذرات معلق ومواد بودار اب که مزه وطعم اب را تغییر می دهد هم کاربرد دارد. ماده اولیه تهیه کربن فعال زغال چوب یا کک است.
